Dag 14

CHÂTEAUMEILLANT NAAR LA SOUTERRAINE

Mooie, zonnige dag. De Nivea aftersun geuren verspreiden zich door de kamer en geven een zomers gevoel. De hele dag in korte broek en zowaar ook korte mouwtjes. Er hangt een aangenaam warme deken in de straten bij een vel blauwe hemel. Om acht 's avonds is het nog 18 graden. Niet te geloven dat het vanaf morgen de hele dag weer regent bij een temperatuur van  11 tot 13 C°.

Mevrouw Chabbert was vannacht onze gastvrouw. Ze had 's ochtends de kattepislucht zowaar omgetoverd tot een speekselopwekkende  warme brood geur. Ze prijsde haar groene tomatenjam aan, waarop Frank enthousiast reageerde: groene tomaten? Als jam? Kan dat? Ja heus. Alles was weer zelfgemaakt. Het zelfopgewarmde magnetronbrood en de avond ervoor, de groengeel gekookte eitjes, die ' s ochtends als een koud lijkje in de handpalm lagen. Je merkt het al, de dag begon vrolijk. Mevrouw ging uitgebroed met ons ontbijten. Dit is volgens ons geheel tegen de etiquettes  in. Tenminste dat denken we: de chambre 'd haute etiquettes volstaan in het aan prijzen van de zelfgemaakte goederen en opgemaakte bedden. Dat leer je in de basistraining chambre 'd haute. Daarna laat je de gasten met rust. Zo weten we nu dat mevrouw naar dit dorp  met haar grote huis is verhuisd omdat haar zoon hier werk had. Kort daarna verhuisde haar zoon weer, waardoor ze nu weer alleen in de regio woont. Nog steeds als buitenstaander in het dorp. De dynamiek, beter tragiek van moeders/ouders  met kinderen die hun eigen gang gaan. Geheel volgens de chambre 'd haute regels prees ze gisteravond onze afzonderlijke bedden aan:  het ene als lekker met stevig matras en de ander als heerlijk met meeverend matras. Wat betekende dat het ene bed keihard was en dat Frank op het andere bed bijna met zijn kont op de grond zat. Gelukkig had hij zijn iPad in de hand waardoor hij het niet meteen in de gaten had. Paul stond de volgende ochtend als een plank op, voor zover mogelijk, want zijn bed was twintig cm te kort. 

Hier zeggen ze voor oui geen wie maar wèh. En non is nèh geworden. Ook in de weiden zie je veel schapen. En ook koeien. 

Het fietsen valt hier zwaar, het is heuvel af, heuvel op, scherpe afdalingen gevolgd door scherpe stijgingen, korte en lange. Een nogal intensieve interval training. Geheel vrijwillig.